Türk müslümanlığı ekseninde memleketteki cami sayısının irdelenmesi

Bir çoğumuzun bildiği üzere Türkiye'de müslümanlık 6 değişik şekilde vücut bulur. Bunlar sırasıyla şöyle:

5 vakit namaz kılanlar

Cuma'dan Cuma'ya

Ramazan'dan Ramazan'a

Bayram'dan Bayram'a

Benim kalbim temiz 

Benim dedem hacı

Yazıma çok ilginç bir istatistikle başlamak isterim. Boğaziçi Üniversitesi ve Açık Toplum Vakfı'nın desteğiyle Prof. Dr. Hakan Yılmaz'ın yöneticiliğinde gerçekleştirilen "Türkiye'de Muhafazakarlık: Aile, Cinsellik, Din" araştırmasının sonuçları çok ilginç bir gerçeği ortaya çıkardı. Araştırmaya göre AKP döneminde kendini dindar görenlerin oranı hafif bir şekilde düştü, ancak hâlâ yüzde 88.9 gibi yüksek bir oranda. Öte yandan ibadetlerde dikkate değer bir gerileme söz konusu. "Namaz kılmam" diyenlerin oranı altı yılda yüzde 18.7'den yüzde 20.5'e çıkarken, "Ramazan boyunca oruç tutarım" diyenlerin oranı da yüzde 60.4'ten yüzde 53.1'e geriledi. İbadet etmeyenlerden duyulan rahatsızlıkta da ciddi bir gerileme var. Son altı yılda oruç tutmayanlardan rahatsız olanların oranı yüzde 33.3'ten yüzde 25.4'e, namaz kılmayanlardan rahatsız olanların oranı da yüzde 26.4'ten yüzde 18.6'ya düştü. 

Peki bu sayılardan ne anlamamız gerekiyor? İşin özü şu; Türkiye'de insanlar İslam'ın en temel gerekleri olan namaz kılmak, oruç tutmak gibi vazifeleri yerine getirmediği halde kendini büyük bir oranda dindar adlediyor. 

"İbadet etmediği halde insanlar niçin kendini 'dindar' olarak tanımlar?" sorusunun cevabını, ilahiyatçı Doç. Fatih Çollak şöyle veriyor: 

"İnancı gereği temel ibadetlerini (namaz, oruç, zekât vs.) yerine getiren ve 'dindar' olarak nitelenen insanların yanında bu alanda fazla pratiği olmadığı halde mesela aile geçmişinde hacı veya hoca bulunan, yatırları ziyaret edip dua eden, zaman zaman cuma kılan, cenaze sebebiyle Kur'an okumak üzere eve hoca davet eden ve hatta cenaze namazı kılmadığı halde tabutun etrafında bulunan insanlar bile kendini dindar görebiliyor. Bu durum din eğitimindeki yanlışların, ihmallerin ve hatta kasıtların doğal sonucudur. Şunu da söylemek gerekir ki pratiği eksik dini hayat, toplumlarda her dönem görülür. Zira pratik eylem ister ve devamlılık gerektirir. Bu da nefse zor gelen bir durumdur. 'Dindarım' demek kolayken fiilen dindarlık zordur."

Sözün özü göstermelik müslümanlıkta açık ara öndeyiz. Mesela kağıt üzerinde ülkenin %99'u müslüman. Peki bu kadar insandan kaç tanesi hayatında açıp Kur'an okumuş, kaç tanesi her duada amin dediği Fatiha'nın anlamını biliyor sorusunun cevabını heralde aşağı yukarı hepimiz biliyoruz.

Peki gerçek anlamda dindar kimdir? İslam Hukuku profesörü Hayrettin Karaman'a göre 'dini bütün, dini hayatında uygulayan' kişiler dindar olarak tanımlanabilir. Bunun zıddı ise 'dinsiz' değil 'gevşek dinli, amelsiz, eksik bilgili ve eksik uygulamalı Müslüman'dır. Bu tanıma göre bir çoğumuz eksik müslümanız.

Hepimizin hem fikir olduğu bir diğer konu da tembel olduğumuz ve her zaman işin kolayına kaçtığımız. Sırf bu yüzden alkol tüketen, zina yapan, yalan söyleyen, çalan çırpan, rüşvet veren, adam kayıran, yani tabiri caizse her türlü günahı işleyen insanlar konu domuz eti yemeye geldi mi, sofrasındaki şaraba aldırmadan bir anda aslan kesilir. Camiye yardım söz konusu oldu mu vicdanını rahatlatmak adına maddi yardımdan kaçınmaz. Çünkü kolaydır domuz eti yememek ya da para vermek. Bu sayede vadedilen cennete zahmetsiz ve kolay yoldan ulaşacağını düşünür çünkü bir çok insan. Her türlü pisliği yiyip, camiye yardım etti mi iyilik melekesine dönüstüğüne inanıyor çünkü insanlar ne yazık ki. Bu çıkarımlarımı Birgün gazetesinde de yayınlanan (Alevi-Bektaşi Federasyonu Eski Başkanı Turan Eser tarafindan hazırlanan) bazı istatistiklerle desteklememe izin verin. Haberde çok ilginç veriler var. (http://www.birgun.net/writer_index.php?category_code=1358251950&news_code=1360660989&year=2013&month=02&day=12#.USOfEsWgbyo)

"Matematik her zaman doğrudur.

Sayıların diliyle, sahte laiklik örtüsü altındaki islamizasyon hakikatine ışık tutmak istedim.

2006 yılıydı, sayılarla muhafazakârlaşmayı NTV’de, sevgili Can Dündar’a aktardım. Yıl 2013. “Acaba ne değişti” diye merak ettim, baktım.

Türkiye’de dindarlık eksenindeki değişimleri ve AKP’nin ve Cemaatlerin gerçek yönelimlerini görmek açısından bu önemli bulgulara ulaştım.  Yeni sayıları derledim. Durum vahim!  Buyurun sayılar!

İlk ve Orta Öğrenimde Okul sayımız mı?

2002 yılında 32 bin 133

2012 yılında 32 bin 106!

Artış mı? Yok!

Hastane sayımız ise,

2002 yılında 1.114

2012 yılında 1.453!

Artış sadece 339

Cami sayımız mı?

2002 yılında 75.941

2012 yılında 93.000 bin!

Artış mı?  14 bin 059 !!!!

HEKİM SAYISI ON YILDA 15 BİN, İMAM 53 BİN ARTTI

Diyanetin İmam sayısı mı? 

2002’de 74 108 kişi

2012’de 128 bin kişi!

Artış mı? 53 bin 892 !!!

Diyanet açıkladı; 2013 sonunda 150 bin İmamımız olacakmış.

Sağlık Bakanlığının Hekim Sayısı mı?

2002’de 57.406 kişi

2011’de 73.382 kişi

Artış, 15.976 kişi

1.084 kişiye 1 hekim düşerken,

583 kişiye 1 imam düşmekte.

“Sağlıksız bıraktığımız için ölüme terk ettiğimiz vatandaşımızın, bari cenazesini kaldıracak imamlar ve camiler eksik olmasın”, istenmişler.  “Gelen cana gelsin, dine değil” denmiş.

Laik Türkiye Cumhuriyetinde Cami-Mescit-imam sayımızın artırılmasına, okul, hastane ve Hekim sayımızdan daha çok önem veriliyor.   Çamlıca tepesine dev bir cami, TOKİ’nin her siteye cami-mescit yapması ve kiliselerin camiye çevrilmesi bu nedenle önemliymiş.

KAMUSAL DİN HİZMETİNİ GÜÇLENİYOR

Türkiye’nin nüfusu: 74 Milyon 724 bin.

Devlet Hastanelerine düşen nüfus oranı 51 bin 427 kişi.

Devlet ilk ve Orta Öğretim Okullarına düşen nüfus oranı ise 2 bin 335 kişi.

Cami başına düşen nüfus oranı mı? Sadece 803 kişi!

Yani cami fazla, okul ve hastane az!

Komşumuza baktım;  

İslam Cumhuriyeti olan İran’da Şiilere ve Sünnilere ait camii sayısı toplam: 68 bin! 

Mısır’da 67 bin!, Arabistan’da ise 38 bin!

1995 yılında İran’daki okul sayısı 96 bin 474!

OECD Ülkeleri referans alındığında, Türkiye’de sadece İlköğretimde derslik açığı oranı 158 bin 999 civarındadır. Laik Türkiye Cumhuriyetinin, Fen ve Matematik Eğitiminde, İslam Cumhuriyeti İran’ın gerisinde kaldığına şaşırmadım.

SİVİLLEŞİYORMUŞUZ!

Türkiye’de 94.075 dernek faal durumda.  Bu sevindirici!

Fakat Sivil Haklar Dernekleri sayısı 863

Öğrenci Dernekleri sayısı 308

Opera Sanatçıları Derneği sayısı 1

Tiyatro Dernekleri sayısı 9

Cami ve Kuran Kursu Dernekleri sayısı mı? 16.110!

Kuran Kursu Sayısı mı?  18 Bin!

Kuran Kurslarına gidenlerin sayısı 3 milyonu aştı!

Sanatsız ve kitapsız Türkiye için yarıştayız;

Devlet Tiyatro sayımız mı? Sadece 58!

Kütüphanelerimiz mi? 1.502!

Almanya’da 11.332 halk kütüphanesi var!

İlahiyat Fakültesi sayısı mı?

2003 yılında, 27 tane

Şimdi mi?  83 İlahiyat Fakültesi var!

Devlet üniversitesi sayımız ise, Maalesef 103’te kaldı! "

Sayıların yorumlarına geçmeden önce sizinle bir resim paylaşmak istiyorum.

Burası ailemin Ankara'da oturduğu mahallenin google mapsten görüntüsü. Kadrajdaki bölüm takribi 10 kilometre karelik bir alan. Eğer yanlış saymadıysam gözümden kaçanlar hariç bu bölgede yaklaşık 26 tane cami var. Evet yanlış duymadınız 10 kilometre karede minimum 26 tane cami var. Evin etrafındaki 2 kilometre karelik alanda ise tam 15 tane cami var. Yani 10-15 dakika yürüme mesafesinde 15 cami var.

Peki yaklaşık 160 bin dersliğe daha ihtiyaç varken, 75 milyonluk ülkede 1500 kütüphane varken (ki Almanya'da bu sayı yaklaşık 11 bin), hastane başına 51 bin, doktor başına 1084 kisi düşerken, 10 yılda (ki bu neredeyse Cumhuriyet tarihimizin 9 da 1'i) ülkeye hiç bir ilk ve ortaokul kazandırmadan 14 bin (!) tane cami, 54 bin tane imam yetiştirmenin mantığı nedir? 

Ülkeyi yönetenler dindar bir nesil yetiştirmek istediklerini zaten alenen beyan ettiler ve niyetlerini getirdikleri seçmeli (!) din dersleri ve Diyanet'e ayırdıkları parayla zaten belli ettiler. (http://t24.com.tr/haber/diyanetin-butcesi-11-bakanligi-geride-birakti/215871). 

"Diyanet İşleri Başkanlığı, 2013 bütçesinden aldığı payla 11 bakanlık bütçesini geride bıraktı. 2012 bütçesinden 3 milyar 891 milyon lira alan Diyanet'e 2013 bütçesinden 4 milyar 604 milyon lira ayrıldı. Diyanet İşleri Başkanlığı 4 milyar 604 milyon liralık bütçe büyüklüğüyle; İçişleri Bakanlığı 2 milyar 888 milyon, Sağlık Bakanlığı 2 milyar 490 milyon, Bilim, Sanayi ve Teknoloji Teknoloji Bakanlığı 2 milyar 469 milyon, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı 1 milyar 880 milyon, Kültür ve Turizm Bakanlığı (Ertuğrul Günay) 1 milyar 851 milyon, Dışişleri Bakanlığı 1 milyar 614 milyon, Ekonomi Bakanlığı 1 milyar 381 milyon, Kalkınma Bakanlığı 1 milyar 198 milyon, Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı 600 milyon, Gümrük ve Ticaret Bakanlığı 503 milyon ile Avrupa Birliği Bakanlığı’nı 213 milyon solladı."

Görüldüğü üzere AKP hükümetinin sadece sünnileri temsil eden Diyanet İşlerine Bakanlığı'na ayırdığı bütçe, Bilim ve Teknolojiye Bakanlığı'na ve Sağlık Bakanlığı'na ayırdığının 2 katı (!). Bu minvalde düşününce 10 yılda ilk ve ortaokul sayısının artmamasını, hastane sayısı 339 artarken 14 bin cami yapılmasını, 150 bin imamımızın olmasını şaşırtıcı bulmamak lazım. Bazı arkadaşlar camilerin bağışlarla yapıldığını ve işletildiğini ve devlete ekstra yük getirmediğini öne sürebilir. Lakin 160 bin dersliğe ihtiyaç varken, sağlık konusunda hala ciddi eksiklikler bulunuyorken ısrarla cami yapmak neyle açıklanabilir?

Etrafımızda adım başı cami bulunuyorken hala inatla cami yapma ısrarını; 308 öğrenci derneği, 863 sivil toplum kuruluşu, 9 tiyatro derneği varken daha 6-7 yaşlarındaki çocukların sadece Arapça harfleri öğrensinler diye sayıları 18 bine ulaşan Kur'an kurslarina yollanmasiyla ilişkilendirebilir miyiz sizce?

Komşusu açken kendisinin tok yatmaması emredilen, ilk emri oku olan (Alak Suresi), ilim Çin'de bile olsa gidip aliniz diyen peygamberi olan bir dinin mensuplari olarak bu bağışlarla okullar, kütüphaneler, hastaneler açsak; fakir doyursak, maddi imkansızlıklardan dolayı okuyamayan çocukları okula göndersek, kış günlerinde üşümesinler diye üstlerine bir mont alsak o sepete para atarak evimize 100 m daha yaklaşacak camiye göre daha  mı az sevap kazanırız yani?

En derin saygılarımla,